Mieke Bergkamp is rwazzes.

'Mijn dochter komt van Grootebroek', zei mijn moeder vaak, daarmee bedoelend dat ik als kind al met de meest fantastische verhalen thuiskwam. Mijn ouders gaven me daarom op mijn vijfde verjaardag een poppenkast met poppen, en binnen de kortste keren was het iedere woensdagmiddag voorstelling bij ons thuis. Althans, dat zei mijn moeder. Die kwam volgens mij ook van Grootebroek.

Vanaf dat moment ben ik blijven vertellen en verbeelden. Het vertelvuur is nooit meer gedoofd.

Ik volgde en volg opleidingen (zoals de Vertelacademie in Utrecht en de opleiding Woordkunst en Drama in Lier, België).

Ik vertel op verschillende manieren en het liefst op bijzondere plaatsen. Locatievoorstellingen, films, fotoverhalen, tijdens  themabijeenkomsten en wandelingen, bij het kampvuur of in een brugwachtershuisje: op veel plekken kan ik mijn verhaal kwijt.

Met of zonder muziek, beeld, eten, theater. Van 10 minuten tot een uur. Als het maar intiem en betekenisvol is voel ik me thuis.

Met mijn verhalen wil ik jou verbinden aan de mensen om je heen, aan de plek waar je woont, aan de geschiedenis en de toekomst van onze wereld.

Omdat ik geloof dat verbeelding de brandstof voor ons denken is en verhalen het cement van ons samenleven.